Darmowa dostawa od 299,99 zł
Bezpieczne zakupy
Idosell security badge

Dodaj produkty podając kody

Dodaj plik CSV
Wpisz kody produktów, które chcesz zbiorczo dodać do koszyka (po przecinku, ze spacją lub od nowej linijki). Powtórzenie wielokrotnie kodu, doda ten towar tyle razy ile razy występuje.

Porady

Jakie stroiki są w mojej gitarze – prawe czy lewe?

ukryj odpowiedź

Bezpośrednia metoda określania wersji stroika

Jeśli patrzymy na stroik od strony przekładni (jeśli jest zasłonięta, to na obudowę przekładni), a motylek (główka) jest skierowana ku górze i znajduje się z lewej strony względem zębatki i osi kołka, na którym nawija się strunę – mamy do czynienia ze stroikiem w wersji lewej.

Jeśli główka jest skierowana ku górze i znajduje się z prawej strony względem zębatki i osi kołka – jest to stroik w wersji prawej.

Stroiki w wersji lewej spotyka się najczęściej w tradycyjnych główkach jednostronnych typu Stratocaster czy Jazz bass. Gitary z główkami o dwustronnym montażu stroików (np. Les Paul) posiadają stroiki lewe i prawe.

Mayshop.pl - Stroiki - wersja lewa oraz prawa

 

Określenie wersji stroików już zamontowanych w gitarze

Wersję stroików (lewe lub prawe) możemy określić też patrząc na czoło główki gitary, która znajduje się w pozycji pionowej - czyli stoi przodem do nas. Stroiki zamontowane z lewej strony główki są określane jako lewe, a stroiki z prawej strony główki są określane jako prawe.

W bardziej naturalnej pozycji gitary i inaczej mówiąc, gdy gramy na gitarze, stroiki znajdujące się na górze główki (zwykle do strojenia strun basowych lub grubszych w basach) to stroiki lewe, natomiast stroiki znajdujące się na dole główki (do strojenia strun wiolinowych lub cieńszych w basach) to stroiki prawe.

W tradycyjnych główkach z jednostronnym układem stroików (typu Fender Stratocaster, Telecaster, Jazz bass) montowane są stroiki w wersji lewej.

W główkach jednostronnych, ale typu „Reverse” - montowane są stroiki prawe.

W główkach gitar z klasycznym dwustronnym układem typu 3+3, 4+2 itp. lub w gitarach basowych 2+2, 3+1 itp. montowane są stroiki lewe i prawe.

Podstawowe układy stroików na główkach gitar oraz basów
i określenie ich wersji

Podstawowe układy stroików na główkach gitar oraz basów i określenie ich wersji

W starych instrumentach lub w niektórych instrumentach lutniczych spotyka się odwrotnie zamontowane stroiki. Wówczas dla poprawnego ich określenia warto sprawdzić sposób ich ułożenia na główce (gdy gitara jest ustawiona pionowo). Jeśli stroiki znajdują się z lewej strony, a przekładnia ślimakowa stroika i połączony z nią motylek (główka stroika) znajduje się nad zębatką (przymocowaną do kołka, na którą nawijana jest struna), mamy do czynienia ze stroikami lewymi i jest to właściwy układ stroików. Jeśli stroiki znajdują się z lewej strony główki, a przekładnia ślimakowa jest pod zębatką, wówczas zamontowano stroiki prawe. W takim przypadku, gdy kręcimy motylkiem stroika w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek gitary, powodujemy zmniejszanie naprężenia struny i obniżanie wysokości dźwięków.


 

Jaki układ stroików jest na główce mojej gitary?

ukryj odpowiedź

Najczęściej spotykane układy stroików na główkach gitar
 
Na główkach gitar elektrycznych spotyka się jednostronny oraz dwustronny układ stroików (określanych potocznie również jako klucze lub maszynki). Na główkach jednostronnych zwykle są to klucze lewe, natomiast na główkach dwustronnych - klucze lewe i prawe. Przedstawione ilustracje prezentują najczęściej spotykane układy, które mogą być pomocne przy dokonywaniu zakupów właściwych wersji stroików.  Układ stroików na główce gitary elektrycznej - 6 stroików umieszczonych w jednej linii
Stroiki w układzie 6 w jednej linii
(stroiki lewe) oraz główka w wersji reverse (stroiki prawe)
 
Układ stroików na główce gitary elektrycznej - 7 stroików umieszczonych w jednej linii Układ stroików na główce gitary elektrycznej - 8 stroików umieszczonych w jednej linii
Stroiki w układzie 7 w jednej linii
(stroiki lewe) oraz główka w wersji reverse (stroiki prawe)
 
Stroiki w układzie 8 w jednej linii
(stroiki lewe) oraz główka w wersji reverse (stroiki prawe)
 
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej:
5+1 (gitara sześciostrunowa) - 5 stroików lewych oraz 1 stroik prawy
5+2 (gitara siedmiostrunowa) - 5 stroików lewych oraz 2 stroiki prawe
5+3 (gitara ośmiostrunowa) - 5 stroików lewych oraz 3 stroiki prawe
 
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej:
6+1 (gitara siedmiostrunowa) - 6 stroików lewych oraz 1 stroik prawy
6+2 (gitara ośmiostrunowa) - 6 stroików lewych oraz 2 stroiki prawe
7+1 (gitara ośmiostrunowa) - 7 stroików lewych oraz 1 stroik prawy
 
Klasyczny dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej:
3+3 (gitara sześciostrunowa) - 3 stroiki lewe oraz 3 stroiki prawe
3+4 (gitara siedmiostrunowa) - 3 stroiki lewe oraz 4 stroiki prawe
3+5 (gitara ośmiostrunowa) - 3 stroiki lewe oraz 5 stroików prawych

Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej
Dwustronny układ stroików na główce gitary elektrycznej:
4+2 (gitara sześciostrunowa) - 4 stroiki lewe oraz 2 stroiki prawe
4+3 (gitara siedmiostrunowa) - 4 stroiki lewe oraz 3 stroiki prawe
4+4 (gitara ośmiostrunowa) - 4 stroiki lewe oraz 4 stroiki prawe
 

 

Jaki układ stroików jest na główce mojego basu?

ukryj odpowiedź

Najczęściej spotykane układy stroików na główkach gitar basowych
 
Układ stroików na główce gitary basowej - 4 stroiki umieszczone w jednej linii
Stroiki w układzie 4 w jednej linii 
(stroiki lewe) oraz główka w wersji reverse
(stroiki prawe)
 
Układ stroików na główce gitary basowej - 5 stroików umieszczonych w jednej linii
Stroiki w układzie 5 w jednej linii 
(stroiki lewe) oraz główka w wersji reverse
(stroiki prawe)
 
Dwustronny układ stroików na główce pięciostrunowej gitary basowej
Dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

4+1 (bas pięciostrunowy)
4 stroiki lewe i 1 stroik prawy
oraz główka w wersji reverse z układem
1+4 (1 stroik lewy i cztery stroiki prawe)
 
Dwustronny układ stroików na główce sześciostrunowej gitary basowej
Dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

4+2 (bas sześciostrunowy)
4 stroiki lewe i 2 stroiki prawe
oraz główka w wersji reverse z układem
2+4 (2 stroiki lewe i cztery stroiki prawe)
 
Dwustronny układ stroików na główce sześciostrunowej gitary basowej
Dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

5+1 (bas sześciostrunowy)
5 stroików lewych i 1 stroik prawy
oraz główka w wersji reverse z układem
1+5 (1 stroik lewy i pięć stroików prawych)
 
Typowy dwustronny układ stroików na główce czterostrunowej oraz sześciostrunowej gitary basowej
Klasyczny dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

2+2 (bas czterostrunowy)
2 stroiki lewe i 2 stroiki prawe
oraz główka sześciostrunowa z układem
3+3 (3 stroiki lewe i 3 stroiki prawe)
  
Dwustronny układ stroików na główce czterostrunowej gitary basowej
Dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

1+3 (bas czterostrunowy)
1 stroik lewy i 3 stroiki prawe
oraz główka z układem
3+1 (3 stroiki lewe i 1 stroik prawy)
 
Dwustronny układ stroików na główce pięciostrunowej gitary basowej
Dwustronny układ stroików
na główce gitary basowej:

2+3 (bas pięciostrunowy)
2 stroiki lewe i 3 stroiki prawe
oraz główka z układem
3+2 (3 stroiki lewe i 2 stroiki prawe
 

 

Jakie zalety wynikają z wymiany normalnych stroików na blokowane?

ukryj odpowiedź

Można wymienić wiele zalet takiej operacji, a do najważniejszych należą:

  • skrócenie „roboczej” długości struny, co zmniejsza stopień jej naturalnego rozstrajania się
  • zablokowanie struny w stroiku, co eliminuje ryzyko jej wysuwania się z kołka stroika i różnego ponownego układania się zwojów struny po silnym obniżeniu stroju strun za pomocą systemu tremolo
  • stroiki blokowane bardzo często mają krótsze kołki (niekiedy też dodatkowo zróżnicowane dla strun basowych i wiolinowych), co zwiększa kąt wejścia strun na siodełko szyjki i eliminuje potrzebę stosowania docisków strun (tym samym eliminuje się punkt dający dodatkowy opór podczas przesuwania się struny np. podczas jej podciągania)
  • zwiększenie szybkości oraz ułatwienie wymiany strun - ograniczenie ryzyka bolesnych skaleczeń np. przy wyjmowaniu sprężynujących zwojów zerwanej struny, które są nawinięte na kołek stroika
  • większa masa stroików może pozytywnie wpłynąć na wybrzmienie gitary (potwierdzają to opinie wielu gitarzystów)
  • bogaty wybór różnego typu blokowanych stroików daje też możliwość zmiany stylistyki główki gitary (walor estetyczny)

Optymalne rezultaty związane z użyciem stoików blokowanych można osiągnąć dopiero po wymianie w gitarze siodełka szyjki na takie, które posiada właściwości „samosmarujące” np. firmy GraphTech (jeśli nie jest jeszcze takie zainstalowane), a także stosowanie specjalnych preparatów i smarów opartych głównie na graficie, które dodatkowo zmniejszają tarcie w tym punkcie. Złej jakości siodełko, w którym struna ma tendencję do klinowania się, często niweczy pozytywne aspekty obecności stroików blokowanych w gitarze.

Bogata oferta stroików różnych firm sprawia, że najczęściej wymiana samych stroików może być dokonana samodzielnie przez gitarzystów. O wiele bardziej skomplikowanym procesem jest wymiana siodełka szyjki. Łatwo można uszkodzić podstrunnicę, a dobranie odpowiedniej wysokości siodełka i wykonanie precyzyjnych nacięć na struny wymaga nie tylko umiejętności manualnych, ale przede wszystkim sporego doświadczenia w tej dziedzinie. Dlatego też te prace warto zlecić wyspecjalizowanemu warsztatowi lutniczemu.

Stroiki blokowane, siodełka firmy GraphTech, specjalne preparaty smarujące oraz inne akcesoria gitarowe możesz nabyć w naszym May-shopie.

Profesjonalną wymianę stroików oraz zainstalowanie nowego „samosmarującego” siodełka możesz zlecić naszemu firmowemu serwisowi Mayones. Polecamy jego usługi!


 

 

Chciałbym dokonać wymiany układu elektrycznego w swojej gitarze. Czy koniecznie musi to zrobić lutnik?

ukryj odpowiedź

Jeśli gitara jest jeszcze objęta gwarancją, wszelkie samodzielne zmiany konstrukcyjne w tym okresie wiążą się z jej utratą (należy do nich również wymiana układu elektrycznego). W okresie obowiązywania gwarancji modyfikacje układu elektrycznego muszą być wykonywane przez serwis producenta instrumentu. Po tym okresie właściciel instrumentu ma pełną swobodę w podejmowaniu decyzji dotyczących wprowadzenia w nim zmian i modyfikacji.

Wymiana układu elektrycznego może dotyczyć wielu jego składników: przetworników, przełącznika, potencjometrów, aktywnych układów elektronicznych, kondensatora, gniazda czy samych przewodów. Jeśli posiadamy odpowiednie narzędzia (śrubokręty, klucze, lutownicę) i podstawowe umiejętności lutowania, a także potrafimy czytać proste schematy elektryczne, możemy wiele prac wykonać samodzielnie. Gdy nie czujemy się na siłach lub nie mamy odpowiednich narzędzi, takie prace najlepiej zlecić wyspecjalizowanemu serwisowi lutniczemu. Bardzo często nawet pozornie najprostsza czynność może okazać się w rzeczywistości dość kłopotliwa i będzie wymagać poważnej ingerencji w konstrukcję instrumentu.

Podstawowe problemy to:

a) przetworniki

  • otwór w korpusie gitary na przetwornik(-i) jest zbyt mały (jest zbyt wąski lub zbyt płytki) i trzeba go powiększyć
  • inaczej rozwiązane wyprowadzenie przewodów z przetwornika powoduje trudność w ich właściwym przeprowadzeniu, a nawet zwarcia
  • nie pasują otwory mocowania przetwornika na płytce ochronnej
  • niekiedy równoczesna konieczność wymiany również innych elementów układu, jak przełącznik czy potencjometry.

b) przełącznik

  • fabrycznie zastosowano przełącznik o innej konstrukcji niż ogólnie dostępne
  • nie pasują otwory montażowe
  • problemy z przeprowadzeniem i przylutowaniem przewodów połączeniowych (np. gdy przełącznik posiada własną komorę w korpusie – gitary typu Les Paul)

c) potencjometry

  • niewłaściwa konstrukcja potencjometrów
  • niewłaściwie dobrane parametry pracy (opór oraz charakterystyka działania)
  • nie pasują otwory montażowe
  • po zainstalowaniu potencjometry wchodzą w konflikt z innymi elementami układu

d) aktywne układy elektroniczne

  • potrzebna inna ilość otworów na elementy kontroli jego pracy (potencjometry, mini-przełączniki) i konieczność ich wykonania
  • brak miejsca na moduł układu w komorze układu elektrycznego
  • brak miejsca na baterię zasilającą
  • konieczność wykonania dodatkowego otworu w korpusie na pojemnik baterii
  • konieczność wymiany gniazda wyjściowego – w niektórych gitarach komora na gniazdo wyjściowe jest bardzo mała lub jest przystosowana do np. gniazd tulejowych

Nieumiejętne wykonanie nawet prostych prac (dokręcanie, odkręcanie elementów czy ich lutowanie) może doprowadzić do trwałego uszkodzenia zarówno montowanych podzespołów, jak i co najgorsze samego instrumentu (odpryski i pęknięcia lakieru, przebarwienia, pęknięcia drewna, wykonanie otworów w niewłaściwym miejscu). Wiele prac wymaga zastosowania specjalnych narzędzi. Należy też pamiętać, że podczas lutowania można uszkodzić wiele elementów elektronicznych. Szczególnie wrażliwe są przełączniki – bardzo łatwo przegrzać ich delikatne styki, co prowadzi do ich trwałego uszkodzenia.

Podsumowując – wymiana elementów układu elektrycznego nie jest zabiegiem skomplikowanym, jednakże w jego trakcie możemy napotkać na szereg problemów, z którymi możemy sobie już samodzielnie nie poradzić. Dlatego też najlepiej zlecić ją wyspecjalizowanemu warsztatowi lutniczemu.


 

Czy warto wymienić siodełko szyjki na teflonowe?

ukryj odpowiedź

Gdy w gitarze mamy zamontowane zwykłe plastikowe siodełko, taka zmiana jest bardzo wskazana. Nie powinniśmy też zastanawiać się nad wymianą, gdy nasze siodełko, mimo że wykonane z dobrej jakości materiałów (np. kość, micarta, corian), uległo uszkodzeniu, obluzowaniu lub jest już zużyte. Zużycie siodełka może przejawiać się tym, że wibrująca pusta struna intensywnie uderza o pierwszy i kolejne progi (zbyt głęboka szczelina na strunę w siodełku), co powoduje jej brzęczenie i skrócenie czasu jej wybrzmiewania. Niekiedy po korekcji szerokości szczelin na struny w siodełku (gdy np. przez pewien czas były używane bardzo grube struny, zwłaszcza basowe) szczeliny są za duże i sprawiają, że przy cieńszych kompletach pojawiają się przydźwięki, czy też puste struny brzmią dziwnie głucho.

Oprócz wspomnianych sytuacji szczególnie pożądana jest wymiana siodełka szyjki na teflonowe (w rzeczywistości jest to specjalna mieszanka tworzyw sztucznych z domieszką teflonu, który ma właściwości samosmarujące i jest 500 razy bardziej śliski niż grafit (siodełka GrapTech Tusq XL), m.in. w następujących przypadkach:

  • w gitarze zainstalowany jest system tremolo, z którego często korzystamy
  • na główce między siodełkiem a stroikami znajdują się dociski strun (lub jedna belka), które zwiększają kąt pionowego wejścia strun na siodełka, a tym samym tarcie – zarówno na samym siodełku, jak też dochodzi tarcie na powierzchni styku struny z dociskiem
  • gdy główka gitary ma taki kształt, że struny schodząc z siodełka w kierunku stroików istotnie zmieniają poziomy kąt względem odcinka struny nad podstrunnicą (np. główki typu hokej, w kształcie litery „V”)
  • przy strojeniu zaobserwowaliśmy, że czasami struna nie reaguje na obrót motylkiem stroika (niekiedy nawet o 90 stopni), a po dalszym jego obrocie zmiana wysokości dźwięku jest skokowa i niekiedy towarzyszy temu swoisty „trzask” - „ping”.
  • po silnym podciągnięciu struny palcami na progu często nie wraca ona do właściwego dźwięku
  • w gitarze posiadamy zwykłe plastikowe siodełko i jest ono zbyt wysokie (struny są zbyt wysoko nad pierwszym progiem i po ich dociśnięciu do pierwszego progu dźwięki są wyższe niż powinny być) – głębokość szczelin na struny w takim siodełku i tak należy skorygować, a czasami w takiej sytuacji lepiej wymienić je na nowe.

Markowe siodełka teflonowe powinny też poprawić brzmienie pustych strun, gdyż materiał, z jakiego są wykonane, posiada często o wiele lepsze właściwości brzmieniowe niż siodełka plastikowe. Warto się o tym przekonać, zwłaszcza, że koszt takich siodełek nie jest zbyt wysoki.

W ofercie naszego sklepu Mayshop posiadamy bogaty wybór siodełek najbardziej uznanego producenta na świecie – firmy GraphTech, a nasz serwis ma duże doświadczenie w ich wymianie.


 

Do czego służy pręt napinający o dwustronnym działaniu?

ukryj odpowiedź

Budowa pręta napinającego o dwustronnym działaniu pozwala na korekcję łuku wygięcia szyjki w dwóch kierunkach. Tradycyjny pręt napinający umożliwia prostowanie szyjki tylko w jednym kierunku. Na skutek naprężania strun szyjka zaczyna się wyginać w łuk. W zależności od sztywności samej szyjki (wpływa na to sztywność drewna, z jakiego jest wykonana, a także m.in. długość, grubość i jej profil), a także siły, jakiej należy użyć do właściwego nastrojenia strun, strzałka wygięcia (strzałka krzywizny) szyjki może mieć różną wartość. Gdy szyjka jest mocno wygięta, odległość strun od środkowych progów znacznie wzrasta. To powoduje, że:

  • trzeba użyć większej siły, aby docisnąć strunę do progów
  • silniejsze naprężenie strun palcami podczas ich dociskania do progów powoduje uzyskanie wyżej brzmiących dźwięków – gitara przestaje stroić
  • struny zaczynają uderzać o kolejne progi, a niekiedy gra w środkowej części szyjki nie jest możliwa.

Pręt napinający pozwala na zmniejszenie łuku wygięcia szyjki do optymalnej wartości. W tym celu należy stopniowo dokręcać śrubę pręta napinającego, aż do uzyskania właściwej krzywizny.

Istnieją jednak przypadki, że nawet po założeniu strun i ich nastrojeniu oraz po całkowitym poluzowaniu śruby pręta napinającego, szyjka jest wygięta w kierunku strun. Zwykle jest to spowodowane wypaczeniem się drewna szyjki w tym właśnie kierunku. Gdy w szyjce zainstalowany jest tradycyjny pręt o jednostronnym działaniu, nie mamy żadnej możliwości korekty takiej wady i jedynym rozwiązaniem jest przekazanie gitary do naprawy lutniczej.

I w takiej sytuacji z pomocą przychodzi pręt napinający o dwustronnym działaniu.

Gdy nakrętkę takiego pręta napinającego kręcimy w prawą stronę, działa on jak typowy pręt o jednostronnym działaniu – koryguje wklęsłość szyjki, czyli realizuje on swą podstawową funkcję.

Gdy nakrętkę takiego pręta zaczniemy kręcić w lewą stronę, początkowo będziemy niwelować naprężenie pręta z siłą skierowaną w kierunku strun, aż do momentu uzyskania pozycji neutralnej. W pozycji neutralnej pręt nie będzie miał żadnego (teoretycznie) wpływu na kierunek wygięcia szyjki. Dalsze obracanie nakrętki w lewą stronę spowoduje pojawienie się siły, która będzie wyginać szyjkę w kierunku przeciwnym do strun (w naszym przypadku będzie prostować szyjkę). Nakrętkę należy dalej obracać w lewą stronę do momentu, gdy szyjka będzie lekko wklęsła.

Szczegółowe informacje na temat sposobu określania łuku wygięcia szyjki oraz optymalnych wartości krzywizn znajdują się w instrukcjach obsługi gitar i gitar basowych Mayones.


 

Jakich strun używać w gitarach Mayones?

ukryj odpowiedź

Z pełną odpowiedzialnością do gitar Mayones oraz Flame możemy polecić struny firmy GHS oraz Fire Wire. Wśród strun GHS można znaleźć modele sygnowane tak wielkimi nazwiskami jak: Carlos Santana, Eric Johnson, David Gilmour czy Dave Mustaine, a więc gitarzystów, którzy reprezentują bardzo różne style muzyczne. Basistom możemy zaproponować np. komplet strun, który sygnuje swoim pseudonimem artystycznym Flea. Jeśli akurat te modele strun nie przypadną Wam do gustu, możecie wybrać inne, spośród wielu kompletów strun z owijkami niklowanymi lub ze stali nierdzewnej, spłaszczonymi, okrągłymi czy też do gitar barytonowych i o obniżonych strojach.

Reguła jest taka, że w bardzo dobrych gitarach zawsze powinny być bardzo dobre struny. W innym przypadku nawet najlepszy instrument może brzmieniowo wypaść bardzo kiepsko, a tragedią będzie, gdy okaże się, że zupełnie nie stroi z winy strun. Pamiętajmy o tym!

Dobór strun jest indywidualną sprawą każdego gitarzysty. Czasami trzeba kilku lat i setek zgranych kompletów strun, aby wybrać takie, które nam najbardziej odpowiadają. Sprawa doboru strun jest o tyle trudniejsza, że dla samych tylko gitar elektrycznych na rynku dostępne są setki różnych kompletów, które różnią się grubością poszczególnych strun, materiałami, z których są wykonane, zastosowaniem różnych technologii na etapie ich produkcji, a w konsekwencji tym, co głównie nas interesuje, czyli brzmieniem. Oprócz samego brzmienia, przy wyborze najlepszych dla nas strun, powinniśmy też zwrócić uwagę na takie kluczowe cechy strun jak ich żywotność (czyli czas, przez jaki struny brzmią dźwięcznie i poprawnie stroją), ich odporność na zerwania, a także to, jak odczuwamy je manualne. Oczywiście nie bez znaczenia pozostaje cena strun, ale czasami warto zapłacić więcej, aby mieć pewność dobrego brzmienia i poprawności strojenia, zwłaszcza, gdy wchodzimy do studia nagrań lub gramy prestiżowe koncerty.


 

Po włączeniu gitary do wzmacniacza słychać brumienie, które znika po dotknięciu strun. Czy moja gitara działa prawidłowo?

ukryj odpowiedź

Jest to normalne zjawisko w przypadku gitar elektrycznych i występuje z różnym nasileniem w zależności od zastosowanych przetworników, jakości pozostałych elementów układu elektrycznego i sposobu ich połączeń, obecności ekranowania układu elektrycznego, a także miejsca, w którym używamy gitary (obecność silnych zakłóceń elektromagnetycznych). Po dotknięciu strun, mostka lub innych elementów metalowych gitary, które mają połączenie z masą układu elektrycznego, zwykle poziom zakłóceń zostaje istotnie zredukowany. Ciało człowieka działa jako uziemienie dla układu elektrycznego.


 

Czym mogę czyścić gitarę z korpusem w wykończeniu naturalnym?

ukryj odpowiedź

Wyjątkowej troski wymagają instrumenty, które mają powłoki drewna wykończone technikami naturalnymi (olejowe i woskowe). W przypadku ich posiadania szczególnego znaczenia nabierają zabiegi prewencyjne, których celem jest niedopuszczenie do silnego zabrudzenia instrumentu. Należy szczególnie dbać o czystość rąk i unikać kontraktu gitary z płynami lub substancjami, które mogą wniknąć w strukturę drewna i spowodować jej zabrudzenia czy odbarwienia. Do doraźnego codziennego czyszczenia należy używać wyłącznie delikatnych tkanin, natomiast do konserwacji należy używać specjalnych preparatów opartych na naturalnych woskach lub olejach. W przypadku ich stosowania należy przestrzegać wskazówek znajdujących się na danych preparatach. Preparaty te należy stosować z rozwagą, a przydatność poszczególnych formuł należy najpierw przetestować na małych powierzchniach w najmniej widocznych miejscach (np. na pokrywie układu elektrycznego, jeśli jest wykonana z drewna lub z tyłu korpusu). Do czyszczenia gitar nie należy używać preparatów opartych na kwasach, zasadach, benzenie, benzynie, alkoholach, rozpuszczalnikach lub silnych detergentach.

Zalecamy gruntowne czyszczenie i konserwację instrumentu podczas każdej wymiany strun.


 

Czym mogę wyczyścić palisandrową podstrunnicę?

ukryj odpowiedź

Przy silnym zabrudzeniu podstrunnicy gromadzący się między progami osad należy najpierw mechanicznie usunąć za pomocą delikatnej szczoteczki, a jeśli nie będzie to skuteczne, przy użyciu np. bardzo drobnej wełny stalowej. Należy zachować szczególną ostrożność, aby nie uszkodzić podstrunnicy lub też nie spowodować naruszenia progów. Podstrunnice wykonane z palisandru, hebanu lub innych gatunków egzotycznych wymagają też periodycznego impregnowania (np. raz w roku). O potrzebie wykonania tego zabiegu może świadczyć jaśniejsza barwa podstrunnicy od pierwotnej oraz jej wyraźne zmatowienie. W celu ułatwienia całego procesu nasączania podstrunnicy warto zdjąć wcześniej wszystkie struny i usunąć z niej wszelkie zabrudzenia. Następnie należy lekko nasączyć tkaninę specjalnym olejem z drewna cytrynowego (Fretboard Conditioner) i nacierać nią całą podstrunnicę. Jeśli preparat bardzo szybko wniknie w drewno, czynność tę można powtórzyć, ale zawsze z niewielką ilością aplikowanego preparatu. Po całym zabiegu należy wytrzeć podstrunnicę suchą tkaniną. Preparaty te nie są zalecane do konserwacji podstrunnic i szyjek wykonanych z klonu.


 

Czy w gitarze ze stałym mostkiem warto zainstalować blokadę strun?

ukryj odpowiedź

Blokada strun zastępująca zwykłe siodełko szyjki powinna być zainstalowana tylko w przypadku obecności mostka wyposażonego w mikrostroiki. Przede wszystkim sprawdza się ona w przypadku mostków tremolo typu Floyd Rose lub firmy Kahler. Opcjonalnie można ją zastosować w przypadku mostków stałych połączonych ze strunociągiem wyposażonym w mikrostroiki m.in. Schaller 456 czy też samych strunociągów z mikrostroikami np. Schaller FS.

Gdy w gitarze mamy jedną z tradycyjnych konstrukcji mostka stałego lub też system tremolo bez mikrostroików, blokada strun jest zbyteczna, a wręcz jej obecność jest nieuzasadniona pod względem użytkowym. Jeśli nawet uda nam się zablokować struny w stanie ich idealnego strojenia, już po kilku minutach gry staniemy przed problemem korekcji stroju, który będzie wynikać z naturalnego rozstrajania się strun w wyniku zmian temperatury (w tym ogrzewania ich przez dłonie), ich podciągania (normalne rozciąganie się strun) lub reakcji konstrukcji drewnianej samego instrumentu. Stroiki na główce po zablokowaniu strun nie mogą być użyte, tak więc, aby ponownie nastroić gitarę, musimy odblokować struny. Takie postępowanie jest nieracjonalne.

Warto zaznaczyć, że szyjki gitar z blokadami strun mają fabrycznie zwiększoną przestrzeń za punktem „zero” (wyznacza je krawędź siodełka od strony progów lub tzw. próg zerowy) w porównaniu z szyjkami z tradycyjnym siodełkiem. Wynika to z konieczności zainstalowania tam dość szerokiej blokady. Już ten fakt może być powodem, że blokada strun nie będzie mogła być prawidłowo zainstalowana na szyjkach z typowym siodełkiem. Inna kwestia to kąt wejścia strun na siodełko z kołków stroików. Zwykle z blokadą strun jest skojarzony belkowy docisk obejmujący wszystkie struny i również on powinien zostać zainstalowany. W normalnych szyjkach fachowe zainstalowanie blokady to praca dla wyspecjalizowanego warsztatu lutniczego.

O wiele bardziej logicznym i praktycznym rozwiązaniem w zestawieniu ze stałymi mostkami (ale może przede wszystkim z typowymi mostkami tremolo) jest zastosowanie stroików blokowanych. Przy dobraniu odpowiedniego modelu tych stroików sama ich wymiana nie powinna przysporzyć problemów. Dzięki nim możemy zablokować struny na stroikach i w istotny sposób ograniczyć ryzyko rozstrajania się gitary na skutek pracy struny na kołku. Optymalne rezultaty uzyskamy, gdy równocześnie wymienimy siodełko na wykonane z tworzyw „samosmarujących” np. firmy GraphTech.


 

Jakie progi wybrać?

ukryj odpowiedź

Instalując nowe lub wymieniając stare progi w gitarze musimy znaleźć odpowiedzi na kilka istotnych pytań, aby cały zabieg przyniósł oczekiwane rezultaty. Od jakości nabicia progów będzie zależeć m.in. to, czy gitara będzie stroić i jak nisko będzie można ustawić struny nad progami, natomiast od wielkości samych progów będzie zależeć ogólnie ujmując komfort gry i łatwość gry różnymi technikami.

Pierwsze pytanie jest następujące: wymieniamy stare progi czy instalujemy progi w nowej gitarze?
Jeśli wymieniamy stare progi, naszą uwagę powinniśmy skupić na grupie progów przeznaczonych do tego celu (ang. repair), które posiadają nieco szersze trzpienie mocujące progi w podstrunnicy. Gdy montujemy nowe progi, oferta dostępnych wielkości i materiałów, z których są wykonane, jest znacznie szersza.

Materiały – stopy metali – z których wykonywane są progi
(z oferty firmy Sintoms)

Nickel/Silver (German Silver) 18% - najbardziej popularny materiał na progi wykonany ze stopu miedzi (ok. 60%), cynku (ok. 20%), niklu (18%) oraz z niewielkimi domieszkami innych metali. Stop ten cechuje się bardzo dobrymi właściwościami akustycznymi i mechanicznymi. W zależności od procentowego udziału poszczególnych metali oraz zastosowanych domieszek wyróżnia się progi bardzo twarde i twarde. Progi bardzo twarde są trudniejsze w instalacji, natomiast cechuje je dłuższa żywotność sięgająca nawet dwóch lat bardzo intensywnej gry na gitarze. (link)

Nickel/Silver 12% - progi z 12% domieszką niklu. Uważane za łatwiejsze w instalacji (łatwiej nadać im odpowiedni kształt i osadzić w podstrunnicy), ale dostępne są też w wersjach bardzo twardych. W porównaniu do progów 18% różnice w brzmieniu są bardzo subtelne (może być bardziej pełne), a wiele osób nie dostrzega ich wcale. (link)

Stainless Steel – progi wykonane ze stali nierdzewnej charakteryzujące się bardzo dużą twardością oraz żywotnością – są bardzo odporne na korozję i długo zachowują świeży wygląd. Przy instalowaniu wymagają użycia profesjonalnych narzędzi ze względu na właściwości fizyczne stali. Prawidłowo nabite zapewniają bardzo wysoki komfort gry wynikający z niewielkiej powierzchni styku struny z koroną progu (łatwość ich podciągania, wibrowania itd.). Wielu muzyków uważa też, że gitary z takimi progami brzmią nieco jaśniej, z wyraźniejszym atakiem niż gitary z progami niklowo-srebrowymi.(link)

Brass – progi z mosiądzu – często używane w gitarach klasycznych. Spotyka się je również w gitarach basowych, jednakże ze względu na relatywnie niską twardość nie zaleca się używania ich w instrumentach wyposażonych w struny metalowe oraz przy częstym stosowaniu takich technik jak wibrato. Ze względu na swój złotawy kolor nadają instrumentom zupełnie inny wygląd. (link)

Bronze – progi ze stopu brązu (miedzi z cyną). 15% udział cyny w tym stopie zapewnia mu bardzo wysoką dźwięczność, a jednocześnie też bardzo dużą twardość, porównywalną do progów niklowo-srebrowych. Progi z brązu charakteryzuje też złoty kolor. Używane w niektórych ekskluzywnych gitarach, często w połączeniu z pozłacanymi akcesoriami. (link)

Nonallergenic – progi wykonane ze specjalnego stopu bez zawartości niklu. Nikiel może powodować u niektórych osób reakcje alergiczne. Progi z tego stopu mają standardową twardość i tradycyjny srebrny kolor. (link)

Wielkość i kształt progów

Kształt korony progów 
Najbardziej popularne progi mają korony o przekroju połowy elipsy. Oferowane są również progi z koroną o przekroju trójkątnym. Zaletą tych ostatnich progów jest niewielka powierzchnia styku struny z koroną (łatwiejsze wibrato oraz cichsza praca strun), a także bardziej precyzyjne strojenie (zwłaszcza w przypadku instrumentów o krótkiej menzurze). (link)

Wielkość korony progów
Ze względu na wielkość korony progi można umownie podzielić na małe (small), średnie (medium lub regular) oraz duże (large lub jumbo). Korony mogą być wąskie lub szerokie, a także niskie lub wysokie. Każdy z gitarzystów zwykle posiada indywidualne preferencje dotyczące wielkości progów.

Gitary typu Strat posiadają średniej wielkości progi, których korony mają szerokość ok. 2 mm, a wysokość 1,1 mm (np. Sintoms 206109). 

Gitary typu LP mają progi szersze (ok. 2,7 mm), ale nieco niższe (ok. 0,9 mm) (np. Sintoms 270091). 

W basach oraz gitarach preferowanych przez muzyków rockowych stosuje się progi bardzo duże (szer. ok. 3 mm i wysokość ok. 1,3-1,5 mm) (np. Sintoms 280140 lub 300147).

Jako tzw. próg zerowy można zastosować specjalny model 433259, który posiada szerokość 4,33 mm oraz wysokość 2,59 mm.

Progi Sintoms Nickel/Silver - dostępne modele 12% oraz 18%
Model progu Sintoms określa też wymiary jego korony
np. 206109 — 206 = 2,06 mm (szerokość) oraz 109 = 1,09 mm (wysokość)

Trzpień z rozpórkami
Bardzo istotnym elementem w doborze progów (w aspekcie ich montażu) są wymiary trzpienia. Należy je dopasować do wykonywanych lub istniejących szczelin w podstrunnicy. Szczeliny należy zrobić lub przygotować niezwykle precyzyjnie przy użyciu odpowiednich narzędzi. Zbyt szerokie trzpienie względem szczelin spowodują „rozpychanie” podstrunnicy, natomiast zbyt wąskie mogą powodować zbyt luźne osadzenie progów i możliwość ich wysuwania się. Właściwe osadzenie progów mogą uniemożliwić też szczeliny zbyt płytkie. Problem wielkości trzpienia nabiera szczególnego znaczenia w przypadku kolejnej wymiany progów, gdy poprzednio zostały użyte największe dostępne rozmiary (np. o szerokości 0,6 mm). Wówczas zabieg wymiany progów warto zlecić profesjonalnemu lutnikowi, który posiada duże doświadczenie w tym zakresie i dysponuje odpowiednimi narzędziami.

 

Wykaz skrótów stosowanych w opisie modeli progów firmy Sintoms (kody producenta)

S – progi konfekcjonowane w blistrze – 12 wygiętych odcinków o długości 130 każdy

– (triangular) progi z koroną o przekroju trójkątnym

REF – (repair frets) – wersje przeznaczone do użycia podczas wymiany progów

SB – (special brass) – progi mosiężne

SS – (stainless steel) – progi ze stali nierdzewnej

SBZ – (special bronze) – progi ze stopu brązu

NA – (non allergenic) – progi bez domieszki niklu

N.S. – (no studs) – progi z trzpieniami bez rozpórek

e.h. – (extra hard) – progi o podwyższonej twardości

w.p. – (wearproof) – progi o zwiększonej trwałości

 


 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
Zamknij
pixel